Nieuws

De nieuwe baasjes van Appie hebben heel wat met deze voormalige asielkater te stellen gehad. Maar nu willen ze hem voor geen goud meer missen!

 

Op 3 augustus 2016 zochten we in het asiel een nieuwe kat: onze oudste kat was onlangs overleden, onze jongste kat kon wel een nieuw maatje gebruiken.
We kozen in samenspraak met de asielmedewerkster voor Tui, die niet bij kleine kinderen kon, die had hij in het verleden aangevallen.
We veranderden zijn naam nog diezelfde dag in Appie.
Een mooie 1-jarige kat, met een sterke persoonlijkheid, bleek al snel. 
Appie viel inderdaad diverse malen per dag aan. 
Dat gedrag negeren, hem afleiden, was niet altijd voldoende: dan bleef hij gefrustreerd met zijn nagels en tanden in je hand, been of voet hangen. 
Bovendien vond hij het zeer vervelend om binnen te moeten blijven (om aan zijn nieuwe huis te wennen), het was bijna niet te harden met hem.

Elke dag twee maal per dag aan een riempje buiten in de tuin wandelen, veel met hem spelen, dat hielp wel iets, maar het was ook altijd te kort voor hem.
Na twee lange weken binnen, moest hij dan maar de mogelijkheid krijgen om naar buiten te gaan, de tuin in, in een gesloten huizenblok.
Met (veiligheids)halsbandje en adres/telefoon-kokertje om. 
Tja, de avonturier ging direct de hort op, verkende de hele buurt, en werd al snel een bekende in de hele buurt. 
Een vrijbuiter, een allemansvriend, een kat die zijn eigen gang gaat, brutaal en nergens bang voor!

Af en toe een paar dagen niet thuis komend, en twee keer bij Amivedi gemeld als vermist.
Echter, steeds kwam hij dan na twee of drie dagen plots weer opdagen, of we werden gebeld door buurtgenoten dat Appie bij hen binnen was.
We zijn zo'n vier keer met de kattenmand op weg gegaan om hem weer op te halen.
Na die eerste onrustige periode komt hij dan nu veel meer en steeds weer terug naar huis, om te eten, om een beloning, om een aai.
Zijn gedrag is inmiddels veel beter, en eigenlijk valt hij nu nog zelden aan. 
Hij kan er enorm van genieten om op de bank te komen liggen, tegen zijn baas aan (hij is meer een mannenkat dan een vrouwenliefhebber), en Appie respecteert de signalen van onze oudere poes.

Het is nu bijna anderhalve maand later. We zijn erg blij met Appie, en hij mag altijd bij ons blijven. Die keus is aan hem!
Wij hopen deze lieve vrijbuiter niet kwijt te raken.


Geert Lamers en Kathinka van Rijswijk.