U bevindt zich hier:
Nieuws
Een praatje met
…Sylvia Simons, onlangs benoemd tot bestuurslid bij het dierenasiel. Sylvia is beslist geen onbekende, want ze is al heel lang als vrijwilliger werkzaam in de dierenwereld. Begonnen bij de Dierenbescherming en nog steeds volop in de running met, en voor dieren.
ALLES IN HET TEKEN VAN DIEREN
Als ik aanbel weet ik dat ik goed zit. Het hoge en lage geblaf uit diverse hondenkelen doet vermoeden dat deze verreweg in de meerderheid zijn. En dat klopt. Na een uitgebreide kennismaking (met 6 honden) kunnen we van start met het interview. En dat staat voornamelijk in het teken van dieren, want behalve honden, variërend in leeftijd van 16 jaar tot 11 weken, zijn er ook nog 4 katten en 4 landschildpadden in huis. Sylvia kan hier heel boeiend en beeldend over vertellen. Met alle honden, behalve met de laatste aanwinst (Duitse herderpup Casper) was wel iets aan de hand. Sylvia is ook pleeggezin voor het dierenasiel. Ze vangt voornamelijk honden op waar nog het nodige aan bijgespijkerd moet worden voor ze naar hun definitieve baasje kunnen; iets wat haar heel goed afgaat. Samen met haar partner is ze daar, vol overgave, mee bezig. En soms… blijft zo’n hond weleens ‘plakken’.
BEZIGE BIJ
Als ik vraag naar haar bestuursfunctie vertelt Sylvia: “Ik vind het heel leuk, maar ben nog maar net begonnen en moet me nog inlezen. Dat is veel werk en ik heb ook nog mijn baan bij Het Gasthuis.
Omdat ik inmiddels goed op de hoogte ben van het dagelijkse reilen en zeilen in het asiel, probeer ik een schakel te zijn tussen beheer en bestuur. Er komen met betrekking tot asielzaken natuurlijk zowel emotionele, als zakelijke aspecten aan bod. Daar wil ik proberen een goede middenweg in te vinden. En vanuit mijn praktijkervaring hoop ik een bijdrage te kunnen leveren aan het dierenwelzijn”.
Dan worden we even afgeleid door Cocker Spaniël Amira, die het de hoogste tijd vindt voor een flinke knuffel bij die mevrouw met het schrijfblok met katten erop. Het valt op dat alle honden prima opgevoed zijn en, ondanks dat ze met z’n allen in één ruimte zitten (i.v.m. een verbouwing) elkaar bijzonder goed verdragen.
DIERENFAMILIE
Daarna doen we natuurlijk nog een ‘kattenrondje’. Ook daar is weer van alles bij te vertellen. Bijvoorbeeld over poes Mathilde die zwaar gehandicapt is, maar die zich, dankzij Sylvia’s goede zorgen, prima weet te handhaven binnen de dierenfamilie.
Op een slaapkamer staat het grote verblijf van de Griekse landschildpadden Jip en Janneke en Lisa en Frits, die als het beter weer wordt naar de tuin verhuizen. De Master Bedroom wordt in beslag genomen door de gewonde asielkat Tailor, die zich na zijn middagslaapje eens heerlijk uitrekt, om vervolgens kopjes te komen geven.
We praten nog wat na over Sylvia’s skeelerhobby, over de periode dat ze als vrijwillig inspecteur bij de inspectiedienst van de Dierenbescherming werkzaam was, en halen oude herinneringen op. De tijd is helaas weer veel te snel om, want: Als het over dieren gaat raak je met Sylvia nooit uitgepraat!
De websiteredactie