Nieuws

Dierendag is alweer enige tijd voorbij en ik ben lui geweest. Dat mag tenslotte op Dierendag. Maar diverse mensen, en ook mijn collega’s, hebben mij dringend verzocht om de pen weer eens ter poot te nemen. Dat werd hoog tijd, zeiden ze. Dus ik en mijn maat Kees hebben op onze zitzak eerst eens even lekker zitten brainstormen. Zonder vergadering géén blog!

Met een beessie in de buurt voel je je beter

Je zou uit mijn woorden kunnen opmaken dat er niks is gebeurd in de afgelopen tijd. O jee nee, het wervelde en kolkte hier behoorlijk! En dan heb ik het niet over de riolering die af en toe kuren vertoont. Het kolken was van een heel andere orde. De jaarlijkse Dierendag moest natuurlijk gevierd worden! Met het thema van dit jaar waren (en zijn) Kees en ik het hartgrondig eens: Met een beessie in de buurt voel je je beter! En dan doel ik niet op de beessies van die bekende grootgrutter, hoewel daar ook flink mee gespeeld wordt door mijn collega’s hier. Dus als je nog ergens beessies in de kast hebt liggen waar niet meer naar omgekeken wordt; die zijn van harte welkom! Maar ik dwaal af. Kees zit over mijn schouder mee te lezen en blaast in mijn oor dat ik bij de les moet blijven.

Blaffende kids zamelen geld in

Dierendag dus. Het was zoals gewoonlijk weer gezellig druk en wij zijn flink verwend. Zes van mijn katten-, en hondencollega’s zijn geplaatst (zoals dat deftig heet). Verder is er hier nog een kleine invasie geweest. Een hele school met kinderen van vier tot twaalf jaar. Tijdens mijn middagdutje hoorde ik ineens een raar geblaf. Dat kon Wodan toch niet zijn? Na wat verwarrend geklets van mijn collega’s, kwam ik er achter dat er schoolkids in een hondenverblijf waren gekropen. Waar je zin in hebt! Maar ze hadden wel het lumineuze idee gekregen om geld in te gaan zamelen voor mij en mijn collega’s. Dat moest natuurlijk gevierd worden met een echte toespraak en onthulling van een bordje, zodat basisschool De Schutte uit Gapinge nu officieel sponsor is geworden van het asiel. 

Dierenkunstwerk

Ter verhoging van de feestvreugde hebben 28 kids een reusachtige groepstekening gemaakt op de muur van het dierenasiel. Ik en Kees waren bang dat het graffiti zou worden, maar dat viel reuze mee. Na de rondleiding door de asielmensen waren de kids zó enthousiast, dat de poezen, honden en konijnen van het schildersdoek afspatten zogezegd! We hebben vanuit ons appartementje een prachtig uitzicht op dit kunstwerk. Een verrijking van de omgeving, volgens collega’s Pepper en Dropneus.

Alweer een onthulling!

Over onthullingen gesproken: het houdt maar niet op! Tijdens de Kitten Shower konden grote en kleine mensen een naam verzinnen voor de kittenkamer. Dat werd nog een heel gedoe. De kittens (die in de jury zaten) konden niet kiezen, zóveel namen waren er in de ideeënbus gestopt. Het werd bijna ruzie en na een heleboel gekolk (alweer ja) hebben ik en Kees ingegrepen. Geen gezeur! Het werd: “Huize Ondeugd.” Dat vonden wíj nu eens een toepasselijke naam. Romy, de winnares, kreeg een mooie prijs en iedereen was blij!

Brabantse invasie!

Nu gaan we het krijgen: alwéér een invasie! Maar dan wel van een stel collega’s. Brabanders zijn het, maar liefst vijftien. Ik en Kees hebben zitten tellen; dat zijn dus zestig extra pootjes die straks door het asiel gaan trippelen (als iedereen al zijn pootjes nog heeft tenminste). We willen ze natuurlijk wel een beetje aardig ontvangen, want die jongens hebben nogal afgezien begrepen we. Dus ik en Kees gaan ze verwelkomen met: “Zo’ne goeie hebben wij nog niet gehad!” En Perzikje en haar vriendinnen hebben een dames-carnavalskoortje opgericht onder de naam: “Peaches Choise.” Ze zitten nu te oefenen op: “Brabantse nachten zijn lang.” Heb je het ooit zo vals gehoord? Daar zal niemand zijn stoel voor omdraaien….! Enfin, met een beetje geluk gaan de nieuwkomers zich vast snel thuis voelen in Zeeland. “Agge mar leut het!”

Tot zover. En….Ik houd jullie op de hoogte!

Een kop van Bob